Zangeres Stevie Nicks baseerde haar imago voornamelijk op Rhiannon, de eerste hit die zij scoorde met Fleetwood Mac in 1975. Vanaf toen werd zij zelf Rhiannon, de sensuele witte heks, gehuld in gotische jurken en met liedjes vol mystieke symboliek. Ook op haar zevende soloalbum cultiveert zij dit met onder andere een op muziek gezette tekst van Edgar Allan Poe (Annabel Lee). Maar muzikaal klinkt er niets dan aardse en zelfs wat platte (soft)rock waaruit, geholpen door drummer Mick Fleetwood en gitarist/zanger Lindsay Buckingham, sporadisch de oude magie van Fleetwood Mac opstijgt. In de loop der jaren is de stem van Nicks nasaler en gruiziger gaan klinken wat goed uitpakt in bijvoorbeeld het bluesy Soldier's Angel. Maar vaak weet zij hiermee ook niet te boeien en klinkt zij krachteloos op dit, door Eurythmics' Dave Stewart geproduceerde album. (MR)