Pianist Brian Culbertson beweert al jaren funk te maken. Nu is een vleugel geen instrument dat direct in verband wordt gebracht met deze oersound. Het geluid is te netjes en clean om functioneel in funk te fungeren. Funk hoort rauw en smerig te klinken en een vleugel mist dat. Bovendien houdt Culbertson zich te krampachtig vast aan de leerstof die hem op het conservatorium is bijgebracht. Het klinkt allemaal te netjes en afgepast. Vette grooves worden om zeep geholpen door obligate harmoniewisselingen en zoetsappige breaks. Toch kan hij het wel, want bij opener Feelin´ It met een vocale gastrol van Chuck Brown, de godfather van de go go, vliegen de spetters er vanaf. Culbertson citeert uitvoerig uit Bustin’ Loose, de grote hit die Brown in de jaren tachtig had met zijn Soulsearchers. Ook het jazzy Stay With It swingt als de spreekwoordelijke neten. Voor de rest bevat XII voornamelijk matte en geforceerd bedachte fusion volgens het jaren tachtig stramien, en gekunstelde r&b. (AD)