Pink wilde dit album eigenlijk Heartbreak Is A Motherfucker noemen, maar de platenmaatschappij zag de bui al hangen en floot de rebelse zangeres bijtijds terug. De oorspronkelijke titel paste uitstekend bij haar teksten vol hartzeer. De scheiding van haar vent, de motorcrosser Carey Hart, hakte er blijkbaar in. ‘I guess I just lost my husband/I don’t know where he went’ zijn de eerste tekstregels van Pinks nieuwe album. Tijdens de opnames van dit album vloog de zangeres naar Londen en Stockholm waar ze onder meer werkte met Max Martin, de Zweedse producer die eerder hits schreef voor Britney Spears. Naar eigen zeggen is dit haar meest persoonlijke album. Met Funhouse hinkt de nu 29-jarige Pink op twee gedachten: aan de ene kant wil ze haar bekende ‘puberale rockchick’-kaart uitspelen, maar in andere nummers wil ze een meer doordachte indruk maken. Af en toe pakt dat goed uit (Please Don’t Leave Me, Bad Influence) maar helaas leidt die nieuwe aanpak ook tot ballads vol tekstuele clichés (I Don’t Believe You, Crystal Ball). (PdK).