Er is een gezellig eettentje in Valkenburg dat Bonne Aparte heet, maar het is ongetwijfeld toeval dat dit woeste muziekgezelschap uit Friesland naar dezelfde naam luistert. Er is namelijk weinig gezellig aan deze zeskoppige band en restaurantmuziek maken ze al helemaal niet. Intens en hectisch gaat het er wel aan toe op hun debuutplaat, in elf nummers van rond de twee minuten. In krap twintig minuten stelt Bonne Aparte zich op die manier voor als een avant-gardistische hardcore band, ergens tussen Teenage Jesus & The Jerks en Shellac. Hun bondige muzikale stormen maken soms wel een doordachte indruk en ontberen, mede door de wat vlakke zang, hier en daar pure ongebreidelde woede. Met met het absurdistische hoesje (waarop maar weinig informatie staat) en een dwarse houding schudt Bonne Aparte (de naam blijft flauw) het overwegend behouden Nederlandse muziekwereldje wel weer eens wakker. Daarmee doen ze nog het meeste denken aan hun stuurse provinciegenoten Lul, uit de vroege jaren negentig. (MR)