Nergens heeft de elektronische techno zich zo in de akoestische muziek genesteld als in Duitsland. Zo vertaalden Wolfgang Voigt en Hauschka deze muziek naar de klassieke piano. Ook het jazztrio Trio Elf haalt zijn grooves, geluiden en structuren uit de techno. Zo kan drummer Gerwin Eisenhauer zijn trommels laten klinken als een drum&bass-computertrack, compleet met een knisperende, op hol geslagen snaredrum. Met contrabassist Sven Faller wordt op die wijze een dansende laag gelegd onder het vloeiende pianospel van Walter Lang. De drie jonge virtuozen doen dit met verve. Maar soms zit die virtuositeit ook in de weg en verzandt het trio in uiterst ingewikkelde beats en tempowisselingen waardoor de muziek weigert op te stijgen (zoals goede jazz en techno betaamd) en nergens naar toegaat. Gebeurt dit sporadisch wel dan komt de groep meteen goed los en laat vooral Lang de kans niet onbenut om lyrisch en vingervlug te soleren. Toch is het predicaat 'knap' nog het meeste van toepassing op dit album dat grof gezegd ballen mist. Daar kan een gastrol in twee nummers van de prominente Braziliaanse zanger Milton Nascimento niets aan veranderen. (MR)