Trombone Shorty heeft zijn bijnaam gelukkig letterlijk en figuurlijk overstegen. Het eerste was niet zo moeilijk, want deze troetelnaam stamt nog uit de tijd dat zijn instrument groter was dan hij zelf. Qua reputatie is hij ook geen kleine jongen meer. Samen met collega Fred Wesley staat hij in de hoogste regionen van de lijst der internationale trombonespelers. Trombone Shorty’s grootste verdienste is dat hij heeft bewezen dat dit voor het genre zeer ongebruikelijke instrument uitstekend kan gedijen in de rock-’n-roll. Uiteraard past het ook prima bij funk, maar dat had Wesley al bewezen. Deze twee muziekstromingen domineren op Say That To Say This, waarmee TS de band met zijn geboorteplaats New Orleans, die prominent aanwezig was om zijn vorige cd’s, eindelijk achter zich laat. Dit kan te maken hebben met de productionele leiding die in handen ligt van Raphael Saadiq die er mede voor heeft gezorgd dat TS eindelijk zijn eigen geluid heeft gevonden dat fluctueert tussen lichte soul en zware rock. Hiermee is Say That To Say This tot nog toe de beste cd uit het oeuvre van Trombone Shorty. (AD)