Net als ieder Israëlisch meisje moest ook Mor Karbasi het leger in. Ze belandde als zangeres in het legerkoor. Na haar diensttijd wist ze zeker welke liederen ze wilde zingen. Geen marsen, maar het eeuwenoude repertoire van de Sefardische Joden, gezongen in het Ladino. Dit was de muziek die ze via haar ouders en grootouders van kleins af aan had meegekregen. Het zangerig klinkende Ladino is verwant aan het Spaans en Portugees. Ook Karbasi’s expressieve voordracht doet bijzonder Meditterraan aan. De zangeres kiest er wel voor om nieuwe instrumenten en arrangementen aan de oude muziek toe te voegen. Zo ontstaat er een spannende fusie van het oude en het nieuwe. Het Ladino leidt door immigratie en assimilatie van de Sefardische Joden in Israël een sluimerend bestaan, maar Mor Karbasi zet deze eeuwenoude cultuur overtuigend neer in de eenentwintigste eeuw. (PdK)