Zouden ze dan toch ooit een normaal rockbandje worden? Met deze plaat begint het er aardig op te lijken. Stuurbaard Bakkebaard is zo lang ze bestaan gekwalificeerd als Heel Erg Raarrr en dat hebben ze vooral te danken aan hun eerste twee platen. Die waren namelijk alleen consistent in hun experimentaliteit. Maar beetje bij beetje werd er een herkenbaar bandgeluid geschapen de afgelopen tien jaar en de laatste twee albums van de band waren al stukken toegankelijker dan hun eerste twee. De toegankelijkheid is op Boys Do Cry nog weer groter. We kunnen Stuurbaard Bakkebaard dan ook onmogelijk meer wegzetten als Extreem Alternatief of onbeluisterbaar. We horen slidegitaren, samenzang, cello en zelfs een kinderkoor op deze plaat. Wel op de Stuurbaard Bakkebaard-manier, dus het rammelt aan alle kanten; écht conventioneel is het trio gelukkig nog niet. Stuurbaard Bakkebaard heeft met Boys Do Cry definitief afscheid genomen als raarste jongetje van de klas. Daarmee zou deze solide, hoekige, rauwe, alternatieve popplaat wel eens een nieuw startpunt kunnen betekenen voor het trio uit Eindhoven. (HF)