Eén van de meest bizarre plagiaatzaken uit de popmuziek was die rond John Fogerty. Fogerty werd in 1994 door zijn oude platenbaas aangeklaagd, omdat een lied op zijn soloplaat erg leek op een oud nummer van Creedence Clearwater Revival waar de platenbaas de rechten van bezat. Bizar, want Fogerty was natuurlijk de frontman (en componist) van CCR. Mede door deze slepende zaak, had Fogerty zijn buik vol van de muziekindustrie. Zijn tweede vrouw Julie trok hem weer op het rechte pad. Het idee achter dit album komt ook van haar: nodig een aantal jongere, bekende muzikanten uit en speel samen met hen de beste nummers van Creedence Clearwater Revival. Eigenlijk een creatieve vorm van zelfplagiaat dus. Het spelplezier spat al van het openingsnummer (Fortunate Son), dat met hulp van Foo Fighters is omgebouwd tot een woeste hardrocksong. Fogerty vormt zich naar zijn gasten: naast countryzangers klinkt hij rootsy, naast rockers een stuk steviger. Het nummer dat het meest doet denken aan de oude Creedence is Lodi, dat hij speelt met zijn zonen, Shane en Tyler Fogerty. (PdK)