We schrijven het jaar 2000. Een volgetatoeëerde vuurdanseres voert haar act op in de straten van New Orleans. Het circus waar ze aan verbonden is, reist zonder haar verder. Zij blijft. Op slag verliefd geworden op de culturele rijkdom van de geboortestad van de jazz. Binnen een paar jaar gonst de naam van deze dame door New Orleans en daarbuiten: Meschiya Lake. Niet vanwege haar circuswerk, maar vanwege haar stem. Meschiya Lake is de jazz gaan zingen zoals die ooit ontstond in de straten van The Big Easy. De roaring twenties revival wordt door niemand beter belichaamd dan door Meschiya Lake die met Foolers’ Gold al haar tweede cd met de Little Big Horns opneemt. Nummers uit de jaren twintig worden moeiteloos gemengd met origineel werk uit 2012. Het verschil is niet te horen. Banjo’s, trombones, klarinetten, het hele dekselse dixielandinstrumentarium is gebruikt. Als de cd in 1925 zou bestaan, zou dit hem zijn. Een halfnaakte schone met bloementattoos aan de binnenkant van een zwierig vormgegeven Jugendstil-hoes en 14 heerlijke liedjes om de lindy hop op te dansen. Caro Emerald, eat your heart out. (HF)