De vele releases met strijkkwartet doen bijna vergeten dat Haydns Sieben Worte oorspronkelijk voor orkest waren geschreven. Alleen al daarom is een uitvoering door een topensemble als deze een aanwinst. Brüggens aanpak van deze symfonische klankwereld is ietwat onderkoeld, wat vooral ten goede komt van de orkestrale sonoriteit. Soms echter zou je wat meer theater wensen, zoals we dat gewend zijn van Harnoncourt, of Gardiner. Curieus genoeg wordt dat theater dan wel weer opgeroepen door de korte intermezzi van Ron Ford. Deze eigentijdse klanken werden ingelast om de concentratie zo nu en dan weer te verscherpen. In de Kathedraal van Cadiz – Haydns oorspronkelijke opdrachtgever – klonken al die Sonates tenslotte ook niet klakkeloos achter elkaar. Let ook op de muziekvoorbeelden in het booklet. Ze laten mooi zien hoe Haydns melodieën als het ware getranscribeerd werden vanuit de Latijnse tekst. (HJ)