Henco de Berg is weliswaar een uitzonderlijk goed improvisator, maar een eigen stijl lijkt hij niet ontwikkeld te hebben. Niettemin heeft hij een voorkeur voor complexe chromatiek, waarbij de chromatische modi van Messiaen hem beter lijken te liggen dan het expressionisme van Reger. De muziek van deze cd doet nog het meest denken aan het Livre du Saint Sacrement van Messiaen, tenminste zo lijkt het bij eerste kennismaking. Bij verder luisteren blijkt De Berg vooral door Messiaens harmonische kleuren en registraties te zijn geïnspireerd, waardoor je zou kunnen zeggen dat De Berg zich tot Messiaen verhoudt zoals je sommige jazz musici hoort stoeien met Bach. In het laatste geval hoor je dan wel de motoriek van Bach, maar het is geen Bach. Het grootste verschil met Messiaen betreft echter de keuze van het onderwerp. Messiaens muziek is bij wijze van spreken een soort leerstellige science fiction die de luisteraar in warp drive naar het Hemelse Jerusalem wil brengen. Onderwerpen als lijden en dood lagen Messiaen eigenlijk niet, laat staan l’agonie du Christ. We zien met deze cd dus opnieuw dat ijverige improvisators eigenlijk luie componisten zijn: men heeft beslist iets unieks te vertellen, maar men gebruikt daarvoor wel de taal van iemand anders. (HJ)