Van Liszt en Janácek naar Kurtág, met Fauré als tussenstation? Het programma van dit cello recital lijkt ietwat onlogisch. Niettemin is er een rode draad. Al deze componisten droegen namelijk bij aan de vorming van Thomas Adès, de in 1971 geboren Britse componist (hier tevens pianist) die als hekkensluiter is opgenomen. Het betreffende cellostuk van Adès, Lieux Retrouvés genaamd, vond cellist Steven Isserlis overigens zó moeilijk om in te studeren, dat hij overwoog om de première aan een ander uit te besteden. De vraag naar het verband tussen Adès en diens voorbeelden (Liszt, Janácek, etc.) kan natuurlijk het best door Adès zelf beantwoord worden. Isserlis vroeg Adès dan ook het hemd van het lijf (zie booklet), waarbij overigens opvalt dat het steeds de vragensteller is die de meeste tekstruimte in beslag neemt. La Montagne, het tweede deel van Lieux Retrouvés, is zowel een uitbeelding van de bergen als van bergbeklimmers. Bij het abrupte einde van dit deel vroeg een verontruste Isserlis zich af of er soms een klimmer naar beneden was gevallen. Adès verzekerde hem echter dat dit bruuske moment het planten van een vlag markeert. (HJ)