Wat een onverbeterlijke romanticus is Matt Dusk toch. De Canadese zanger is geboren in 1978, maar verlangt hevig naar een tijd die zijn ouders zich nauwelijks kunnen herinneren. Een tijd waarin luisteraars albums draaiden in een schemerige huiskamer. De tijd van Chet Baker , aldus Dusk in zijn voorwoord bij deze hommage aan de jazzlegende. Bij dit soort platen is het altijd de vraag of we te maken hebben met een smaakvol eerbetoon of bloedeloze imitatie. Het voorwoord van Dusk wijst ons op het eerste. Na eerst moeite te hebben gehad met de stem van Baker, raakte de Canadees er in zijn jeugd volledig door geobsedeerd. Daarom zingt hij niet alleen het gebruikelijke repertoire van de trompettist, maar ook onbekende songs. Dusk heeft een prettige stem en wordt bijgestaan door een prachtig orkest. Wel is de uitvoering vaak zo vlekkeloos dat het een beetje de scherpte en ziel van de originelen mist. Maar ja, Dusk zal als geen ander weten dat de pracht van het verleden slechts te benaderen is en niet te herhalen. (JE)