Kyle Thomas zat samen met levende legende J. Mascis in een band en dit solodebuut wordt uitgegeven door Sub Pop, het label dat ook Nirvana, The Screaming Trees en Soundgarden vertegenwoordigde. Kortom: dat belooft wat. Kyle Thomas, of King Tuff zoals hij zichzelf graag noemt, schuwt de overstuurde gitaren niet, maar is tegelijk ook niet vies van helder klinkende liefelijkheid. Het resultaat is een plaat die richting mist. Nummers die stevig bedoeld zijn, zijn niet echt stevig en de nummers die toegankelijk zouden moeten klinken, zijn dat net niet. Het lijkt wel of King Tuff geen harde keuzes heeft durven maken, waardoor het album een wat vlak en kleurloos karakter heeft, ondanks de fluorescerende oranje hoes. Die knalt wél. Die hoes geeft de ambiguïteit van het album trouwens feilloos weer. De duivelse vleermuis heeft een elektrische gitaar en een toverstokje in zijn pootjes. Advies aan King Tuff: loos één van die attributen. Dat zou in de toekomst weleens tot iets magisch kunnen leiden. (HF)