Renée Fleming en Christian Thielemann vormen een sterk team wanneer het om Richard Strauss gaat. Denk aan de eerdere dvd van de Rosenkavalier (Festspielhaus Baden-Baden, 2009) en aan hun cd met Strauss' Vier letzte Lieder (eveneens met een fragment uit Ariadne auf Naxos). In 2012 verenigden Fleming en Thielemann opnieuw hun krachten in het Festspielhaus Baden-Baden, ditmaal voor de gehele opera Ariadne auf Naxos. Fleming is niet de enige die hier formidabel presteert. Ook haar collega's Sophie Koch (componist) en Jane Archibald (in de adembenemende operette capriolen van Zerbinetta) maakten diepe indruk. Ondank het droevige mythologische gegeven is Ariadne auf Naxos een vrolijke boel. Feitelijk gaat het hier om een opera over de totstandkoming van een opera. De proloog maakt duidelijk hoe twee totaal tegengestelde theatergezelschappen gedwongen worden om samen te werken. Hoge kunst en amusement botsen hierdoor voortdurend op elkaar, met allerlei komische verwikkelingen als gevolg. Deze productie oogt al net zo strak als het jaren twintig bob kapsel van Jane Archibald, maar juist daardoor komt de lichtvoetige kant van dit verhaal heel mooi naar voren. Tegen het eind wordt de muziek serieuzer. Renée schittert hier in een ontroerende apotheose, waarvan de muziek soms al doet denken aan de Vier letzte Lieder. (HJ)