Amper een half jaar na hun jubelend ontvangen vierde album D brengt White Denim alweer een nieuwe cd uit. Werkschuw zijn deze Texanen dus niet, zeker wanneer je beseft dat ze het grootste deel van het jaar op tour zijn. Helemaal nieuw is Last Day Of Summer ook weer niet. Het album verscheen al in 2010 in eigen beheer. Sommige nummers werden soms al in 2006 geschreven, maar zien dan eind 2011 alsnog het levenslicht. Het kwartet serveert de cocktail die we ook van hun eerdere albums kennen: een soort progressieve indierock, volgepropt met ritme- en tempowisselingen, maar in een opvallend lo-fi geluid. Muziek waar vooral andere muzikanten dol op zijn. Je vergaapt je aan het gemak waarmee deze heren uiteenlopende stijlen (rock, blues, jazz, prog) naar hun hand zetten, maar een beetje vermoeiend is het ook wel. (PdK)