Zijn eerste album Boy In Da Corner (2003) leverde hem de Mercury Music Prize op, maar de twee platen die daarop volgden konden het debuut van Dizzee Rascal, in ieder geval wat verkoop betreft, helaas niet evenaren. In de tussentijd begon de succesvolle grimerapper een eigen label, genaamd Dirtee Stank. Naar eigen zeggen bestond dit label al voordat hij een platencontract had, maar de zakelijke kant van het verhaal heeft zich pas na de tweede cd ontwikkeld. Of deze aspiraties ten koste zijn gegaan van de creativiteit moet blijken uit Dizzee’s laatste aanwinst, Tongue N’ Cheek. Het eerste teken van zakelijkheid manifesteerde zich in de aankondiging dat hij van de grime wilde afstappen en zich vooral op de massa wilde richten. De productionele bijdrages van de Nederlanders Tiësto en Armand van Helden zijn veelzeggend en de track Money, Money laat ook weinig aan de verbeelding over. De mix van hiphop, electro en house zal niet iedereen aanspreken en ook voor de harde kern zal deze verschuiving even wennen zijn. Enige hoogtepunten zijn: Freaky Freaky en Chillin‘ Wiv Da Man Dem. (GL)