Op het voortreffelijke Engelse label Chandos is deel drie verschenen van de complete symfonische gedichten van Franz Liszt (1811-1886). Liszt schreef deze stukken in de jaren dat hij kapelmeester was in Weimar, dus tussen 1848 en 1860, in de overtuiging dat de muziek zich tot een dusdanig niveau had ontwikkeld dat zij de vruchten van de poëzie en drama op een passende wijze in zich op kon nemen en juist door die fusie van muziek met andere elementen een hoger, voorheen nog niet toegankelijk niveau kon bereiken. Op deze aflevering klinkt de strijdbaarheid in Mazeppa S.100, naar het gedicht van Victor Hugo over de Poolse vorst die aan een paard werd vastgebonden en door dit dier werd voortgesleept, maar uiteindelijk overleefde en zijn vorstelijke status wist te herwinnen. Festklänge S.101 werd door Liszt waarschijnlijk als een soort begeleidende muziek bij zijn huwelijk geconcipieerd en ook al kwam dat huwelijk er uiteindelijk niet, de feestelijke atmosfeer is zeer trefzeker gekarakteriseerd. Misschien wel het mooiste stuk op deze cd is de Héroide funèbre, een lange treurmars ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Parijse revolutie in 1830, compleet met verwijzing naar de Marseillaise. Met zijn effectvolle spanningsopbouw, die het overwegend langzame tempo van het geheel doet vergeten, behoort het tot Liszts beste symfonische gedichten en daarmee tot de hoogtepunten van het negentiende-eeuwse orkestrepertoire. (JvG)