Met zijn studiodebuut The Marmalade Sessions richtten Hammondorganist Sven Figee en zijn band zich op swingende jaren 50 en 60 Hammond-jazz, funk en soul en werd daarmee een van de meest swingende bands uit het Nederlandse circuit. Maar Sven Hammond Soul wil gehoord worden. De band wil op de radio worden gedraaid. En dat bereik je niet zo snel als je jazz maakt. Daarom besloot de band hun formule uit te breiden met een sixties-popgeluid. Vooral het rauwe Oh Woman met zanger Ivan Peroti vormt een waardevolle toevoeging aan het toch al zo veelzijdige geluid van Sven Hammond Soul. Ook hun Prodigy -cover van Smack My Bitch Up met een bijzonder puntig blazersarrangement valt op. De grote uitschieter komt met de moerasblues van River. Funky, goor en zwetend zoals de omstandigheden in een moeras horen te zijn. Met zo verschrikkelijk veel overtuigingskracht in zo veel verschillende stijlen kan het niet lang duren voordat Sven Hammond Soul zich aan de top bevindt. (AD)