Over gebrek aan inspiratie hoeft Patrick Wolf niet te klagen. Amper een jaar na Lupercalia komt de excentrieke singer/songwiter alweer met het dubbelalbum Sundark And Riverlight. Dit album is naar zijn eigen zeggen een reactie op ‘the digital age of autotune and mass produced electronic landfill music’. De singer/songwriter dook de muziekgeschiedenis in en maakt daarom op dit album gebruik van eeuwenoude instrumenten als de spinet, ukelele en Ierse harp. Daarnaast riep Wolf de hulp in van een strijkerkwartet (twee violisten, een altviolist en een cellist) en een blazerskwartet (twee klarinettisten, een fagottist en een althoboïst). Na beluistering snap je goed waarom Wolf zijn eigen platenlabel Bloody Chamber Music noemde, want dat is een adequate omschrijving van zijn muziek. De sfeer op de eerste cd (Sundark) is stemmig en melancholiek terwijl de tweede cd (Riverlight), zeker voor Wolfs doen, opvallend opgeruimd klinkt. Constante factor is uiteraard de welluidend galmende stem van Patrick Wolf. (PdK)