Voorafgegaan door een aantal singles en een gedegen live reputatie werd de Britse groep Klaxons al voor het verschijnen van dit debuut geroemd als het kopstuk van een nieuw geluid genaamd new rave. De vier bandleden hulden zich ondertussen in mysterie, lijken niet aan biografieën te doen en plaatsten op hun My Space pagina een onwaarschijnlijk lange lijst van invloeden, van Liars tot Madonna tot de science fiction schrijver J.G. Ballard. Klinkt allemaal niet eens zo gek wanneer je luistert naar dit debuut. Hierop vermengt de groep dansritmes met donkere popmuziek. Kenmerken hierbij zijn de grommende, hard naar voren gemixte bas en de broederlijk door zangers Simon Taylor en Jamie Reynolds in koor gezongen vocalen, wat een grimmig effect geeft. Klaxons maken dansbare muziek, maar wel met het hoofd naar de grond gericht, zoals er in de jaren tachtig gedanst werd op muziek van New Order en DAF. Namen die beslist doorklinken bij Klaxons maar je zou ze ook de sombere broers kunnen noemen van hun tijdgenoten Infadels. (MR)