Een toepasselijke naam heeft Andrew Bird zeker. Het is in alle opzichten een rare vogel, en niet alleen omdat hij het nobele ambacht van het kunstfluiten weer in ere heeft weten te herstellen. In zijn oeuvre is nauwelijks enige lijn te ontdekken, behalve dat hij steevast uit meerdere muzikale vaatjes tapt, zoals indiepop, jazz, klassiek en folk. Zijn nieuwe album Noble Creatures is een revanche op voorganger Armchair Apocrypha uit 2007, waarop hij wat al te nadrukkelijk aansluiting zocht bij gangbare popmuziek. Noble Beast is weer een album waar de doorzetter zijn tanden in kan zetten. Pakkende popsongs worden afgewisseld met vage composities, de arrangementen lijken gaandeweg in elkaar te zijn geknutseld. Toch is er een alleszins intrigerend plaatje ontstaan, niet in het minst door de medewerking van producer Mark Nevers en gastmuzikant Loney, Dear. (MS)