Balletvoorstellingen worden zelden gedirigeerd door een beroemdheid. Wellicht omdat voor een dirigent weinig eer te behalen valt bij een voorstelling waarin de aandacht van het publiek doorgaans uitgaat naar de dansers en de choreograaf. Valery Gergiev is een uitzondering. Geen wonder als je aan het hoofd staat van een theater met zo’n glorieuze ballettraditie. Van Tsjaikovski’s Notenkraker verscheen al eerder een versie met Gergiev als dirigent van het Mariinsky Orkest. Deze nieuwe productie werd echter door velen bekritiseerd om de grimmige elementen die het ballet dichter bij het oorspronkelijke verhaal moesten brengen. De traditionele versie die Gergiev hier dirigeert wordt al decennia lang opgevoerd. Vasily Vainonen (1901-1964) nam het idee als uitgangspunt dat Clara (Masha) haar avonturen met de Notenkraker droomt. De rollen van Clara en de Notenkraker-prins worden gedanst door volwassenen, die uiteindelijk ook de Pas de Deux van de Suikerfee op zich nemen. Toch is de dramatische vertelling niet de kracht van deze productie: de eerste akte wil niet echt boeien. Het ballet begint pas interessant te worden als we de indrukwekkende sprongenreeksen van Vladimir Shklyarov (De Notenkraker-Prins) en de betoverend lichte armen van Alina Somova (de volwassen Clara/Masha) kunnen bewonderen samen met de vele andere uitstekende dansers die van het divertissement een hoogtepunt maken. (CP)