Sinds haar vertrek uit de Finse symfonische metalband Nightwish in 2005 wist sopraanzangeres Tarja Turunen niet zonder slag of stoot haar weg te vinden als soloartiest. Op haar eerste album My Winter Storm (2007) vloog zij met een gierende bak orkesten, metalgitaren en zangkoren bijna uit de bocht terwijl haar tweede album What Lies Beneath (2010) ondanks pogingen om die obligate symfonische metal te doorbreken, onevenwichtig klonk. Op Colours In The Dark heeft zij haar vorm nu gevonden. Dat heeft, om te beginnen, alles te maken met de imposante productie van Tim Palmer ( U2 , Pearl Jam , Ozzy Osbourne ). Hij creëerde een gelaagd en dynamisch geluid waarin orkest en metalband elkaar organisch aanvullen. Dit geeft vooral ruimte aan Tarja om niet voortdurend tegen de klippen op te hoeven zingen maar ook de warmere regionen van haar stem te gebruiken. Gedragen klinkt onder andere haar cover van Peter Gabriel s Darkness. Natuurlijk regeert vanaf de openingsbolero van Victim Of Ritual de bombast, dat is immers Tarja's handelsmerk. Maar sterke songs en haar machtige stemgeluid kwamen nog niet zo goed tot hun recht als op Colours In The Dark. (MR)