Bij sommige bandjes hoef je niet lang te raden naar hun muzikale verleden. Zo is bij Wavves heel duidelijk te horen dat hun wortels liggen in homerecording en in Californië. Afraid Of Heights heeft de ongepolijste rauwheid die hoort bij thuisopnames, maar ook surfachtige koortjes. De kracht bij Wavves zit in die combinatie, maar meer nog in hun dwarsheid en hun onvoorspelbaarheid. Neem het titelnummer: net als je denkt dat het een lekker punkrocknummertje is dat van begin tot eind doordendert, komt er een spacey outro waarin valse gitaartjes en een repeterend ‘Nothing to prove’, badend in stereogalm, ten onder gaan in een lange fade-out. Dát maakt Wavves een interessante band en het zijn die ‘cadeautjes’ die Afraid Of Heights tot een geweldig album maken. De basis is een mix van de bekende invloeden: Nirvana, Weezer, Guided By Voices, maar de laag erbovenop is van Wavves zelf. Ze tekenen op bedrukt papier. Het is te hopen dat ze hun DIY-instelling weten te behouden en geen geoliede rockmachine worden. Die zijn er al genoeg. (HF)