Nog geen vijf jaar voor het uitbrengen van The Runaway gold de band The Magic Numbers als de grote belofte van de Engelse popmuziek. Het titelloze debuut (2005) werd goed ontvangen, de band speelde overal ter wereld en herhaalde dit kunstje met Those The Brokes (2006). De derde plaat van het kwartet brengt goed en slecht nieuws. Het is fantastisch om te horen dat de band aan liedjes noch techniek hebben ingeboet. De broer-zusharmonieën, het gevoel voor pakkende soul en pop en de teksten zijn weer van een hoog niveau. Tegelijkertijd begint de truc een beetje doorzichtig te worden. Het is nu wel duidelijk dat de groep een liefhebber is van de muziek uit de jaren zestig en zeventig. De verrassing is geheel weg en de saaiheid ligt op de loer. Het zegt vrijwel niets over hun kwaliteiten, maar The Magic Numbers zouden eens iets simpels, lelijks of gedurfds moeten doen in het vervolg. En het liefst alle drie tegelijkertijd. (JE)