Michael Bublé: big bands, mooie danseressen, lakschoenen. To Be Loved is, net als alle andere Bublé-albums, weer een bombastische mix van standards, eigen composities en covers van populaire artiesten. Ieder lied vraagt om een andere benadering en dat gebeurt ook door de knappe arrangementen van Dave Pierce en Alan Chang. Het zorgt er wel voor dat het album absoluut geen eenheid is. Het is een verzameling liedjes, meer niet. Daarbij vallen twee dingen op. Ten eerste de ballads. Die zijn niet Bublés sterkste kant. Technisch kan hij het wel, maar het gevoel ontbreekt. Zo’n bloedeloze versie van Something Stupid, het zou niet moeten mogen. Bublé’s stem is gemaakt voor het grootse werk. Het is als met een Ferrari door de stad rijden: de hele tijd nerveus wachten tot je een keer gas kan geven. Ten tweede zou Bublé meer moeten vertrouwen in zijn eigen schrijfkunst. Een nummer als It’s A Beautiful Day is een buitengewoon prettig in het gehoor liggende popsong met hitpotentie. Het is jammer dat zulke sterke nummers de zwakkere liedjes moeten compenseren. Het wordt de hoogste tijd dat Michael Bublé keuzes gaat maken. Tijd voor een echt album, in plaats van een willekeurige greep uit zijn platenkast. (HF)