Met zijn verschillende collaboraties weet Danger Mouse uitdrukking te geven aan zijn uiteenlopende muzikale smaken. Zo nam hij soul op met Cee-Lo Green (in Gnarls Barkley), americana met Sparklehorse, indiepop met Broken Bells en hiphop met MF Doom. In de Italiaanse componist Daniele Luppi vindt hij een muzikant die zijn voorliefde voor filmmuziek deelt. Specifieker gesproken: de georkestreerde filmmuziek die in de jaren zestig de spaghettiwesterns van Sergio Leone begeleidde. Naast een paar liedjes staan er daarom ook een aantal korte, filmische miniatuurtjes op dit album. De vocale songs, met beurtelings Jack White en Norah Jones achter de microfoon, stijgen boven de andere songs uit. Dat kan niet voorkomen, dat dit album naar het einde toe een beetje oplost in het niets. Heel erg is dat niet, want zelfs op haar minste momenten klinkt Rome nog als aangenaam muzikaal behang. (PdK)