In deze eigenzinnige productie van Covent Garden wordt Handels serenade Acis And Galatea gecombineerd met ballet. Iedere zanger krijgt een balletdanser als dubbelganger. Het idee is niet nieuw, maar opvallend aan de benadering van choreograaf en regisseur Wayne McGregor is dat hij de werelden zoveel mogelijk scheidt. De dansers dansen niet echt op de muziek. Ze bewegen in hun eigen speelse en experimentele taal waarin klassieke sprongen en pirouettes gemakkelijk afgewisseld worden met allerlei soorten jazzy golfbewegingen. In hun huidkleurige bodysuits lijken ze bijna naakt en meer tot een spirituele wereld te behoren. De zangers daarentegen zijn uitgesproken boers aangekleed (sjofele trui, werkbroek, stevige laarzen), terwijl ze overigens ‘goddelijk’ zingen. Pas op het einde werkt de opzet. Als Galatea met haar goddelijke krachten haar gestorven geliefde in een rivier verandert, treedt een ware symbiose op. De aardse gedaante van Acis (tenor Charles Workman) is gestorven maar zijn spirituele gedaante (balletster Edward Watson) wendt zich tot Galatea (sopraan en danstalent Danielle de Niese) om met haar een pas de deux te dansen. Een waar hoogtepunt. De vraag is of het de vervreemding van de rest van de voorstelling waard was. (CP)