In 1997 zat de Britse neo-progband Marillion niet bepaald goed in zijn vel. De groep die in de jaren tachtig grote hits had gekend (met zanger Fish) had nog steeds (met nieuwe zanger Steve Hogarth) een grote fanbasis maar dit weerhield platenmaatschappij EMI er niet van om het vijftal te dumpen. Zodoende verscheen het negende studioalbum This Strange Engine bij het kleine Britse label Castle Records. Uiteindelijk zouden zij weer uit dat dal klimmen en een grote naam in de progrock worden met onder andere Marbles (2004), zonder platenmaatschappij maar met voorfinanciering van fans voor albums en tournees. Het zou mooi zijn als met deze heruitgave van This Strange Engine het album als een verloren meesterwerk kon worden herkend, zelfs het luxe digipack hoesje vraagt daar om. Maar helaas, de groep was gewoon niet op dreef en leek het hoofd boven water te houden met Crowded House-achtige, veelal akoestische popliedjes. De gedragen stem van Hogarth kan zich daar moeilijk in schikken en gaat iets te vaak, met veel snikkende dramatiek over de top. Alleen het epische titelstuk lonkt naar het Marillion dat zich niet veel later weer een veel beter passende prog-jas zou aanmeten. (MR)