In de jaren 1880 was Engeland in de ban van alles wat met Japan te maken had. Het succesvolle schrijver-componistenkoppel Gilbert & Sullivan maakte daar gebruik in hun operette The Mikado, wat hun succesvolste werk samen zou worden. Met Japan heeft The Mikado echter weinig te maken; het ging om het visuele plaatje. Gilbert zoog het verhaal geheel uit zijn duim en wilde vooral de draak steken met allerlei mistoestanden in de Victoriaanse maatschappij. Net als de Franse operettes van Offenbach barst The Mikado van de scherpe satirische opmerkingen. Kenmerkend is verder de typische, absurde Engelse humor (zoals een jongedame genaamd Yum-Yum als liefdesobject). Ook de vrolijke, luchtige muziek van Sullivan bevat satirische verwijzingen: de serieuze operamuziek en met name Wagner moeten het ontgelden. Vanwege de vele verwijzingen naar typisch Victoriaanse onderwerpen kan The Mikado gedateerd overkomen, maar dit wordt in hedendaagse opvoeringen vaak opgelost door toespelingen te maken naar eigentijdse problematiek. De tekst van Ko-Ko's lijst van mensen die gemist kunnen worden, wordt regelmatig geheel herschreven. En zo komen in deze uitstekende Australische opvoering Wikileaks en Britney Spears aan de orde. Heerlijke, vrolijke kolder. (CP)