Rapper/zanger Drake is een man van tegenstrijdigheden. Aan de vooravond van de release van zijn derde plaat Nothing Was The Same bracht hij een track uit die een hommage was aan het legendarische hiphopcollectief Wu-Tang Clan . Hierdoor werd hij nog meer gerespecteerd door het poppubliek en tegelijkertijd nog meer verafschuwd door de hiphoppurist. Met één Grammy op zak voor zijn plaat Take Care (2011) voelt Drake zich zeker genoeg om vast te houden aan de formule rap zang. Twee disciplines waarin hij niet excelleert, maar wel voldoende gevoel voor heeft om serieus genomen te worden. Over zware, lome, mistige beats laat de Canadees wel horen dat hij zich heeft ontwikkelt qua aanwezigheid. Oefening baart kunst. Inhoudelijk hinkt de plaat echter op twee gedachten maar dat is zoals gezegd Drake-eigen. Hij heeft spijt en hij heeft schijt. Hij is hypergevoelig en hij is doods. Hij is eenvoudig en hij is zo decadent als de pest. Daarom zal de tweedeling van het publiek niet snel verschuiven. De luisteraar bepaalt of hij/zij rijkdom of leegte hoort. (GL)