Jazz-pianotrio’s zijn in. Denk maar aan het Scandinavische EST, het Tord Gustavsen Trio en het Amerikaanse The Bad Plus. Deze groepen mengen hun jazz met pop- en rockinvloeden en geven die mix een mooie naam, zoals ‘Nordic-Caribbean-gospel-bluesy’ (Gustavsen). Het Britse Neil Cowley Trio bedacht ook een mooie: ‘Jazz-trance-neo-classical-funk-soul for shoegazers’. En ook daar zit wat in. Veel van de songs op Displaced hebben een lekkere drive, gebaseerd op Richard Sadlers groovy contrabas. Andere nummers, zoals Degree In Intuition kennen een trance-achtige opbouw. Verder op het album enkele ballads, met subtiel brushes-werk van drummer Evan Jenkins en een fraaie ruimtelijke dub-mix van How Do We Catch Up. Neil Cowley verdiende zijn sporen als producer en toetsenist in diverse down-tempo-groepen als Zero 7 en zijn eigen Fragile State. Displaced kwam al uit in 2006, maar trok juli 2007 (nogmaals) de aandacht door het winnen van de BBC Jazz Award voor beste album. En terecht. (HB)