Met hun wilde mix van spacerock, kraut en dance leek het Britse duo Fuck Buttons (mede ook door die bandnaam) de ultieme underground-act. Maar ineens weerklonk hun meest pakkende nummer Olympians (een ode aan Vangelis) van hun album Tarot Sport (2009) tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Op Slow Focus zoeken Andrew Hung en Benjamin Power gewoon weer de duisternis op met een dosis gruizige en vintage elektronische muziek. Een nummer als Stalker doet, met zijn machinale ritmes en analoog krassende noise zelfs denken aan de rituele industrial van bands als The Anti Group en Cabaret Voltaire . Maar met name als de lengtes toenemen gebeurt wat de beste nummers van Fuck Buttons steevast doen: zij stijgen op en ieder tijdsbesef raakt zoek. Slow Focus klinkt misschien abstracter, donkerder en ontoegankelijker dan Tarot Sport maar is beslist een sterke Fuck Buttons-plaat. (MR)