Linnea Olsson heeft met haar debuutalbum Ah! ongetwijfeld tientallen jongelingen aangestoken tot het bespelen van cello. Waar op het conservatorium veelal gekozen wordt voor gitaar of piano koos de Zweedse voor het strijkinstrument dat sindsdien niet meer van haar zijde is geweken. Olsson kreeg bekendheid door haar samenwerking met de Noorse Ane Brun maar bewijst ook op eigen houtje het muzikale vak te verstaan. Ah! is een sober album zonder al teveel opsmuk. Ollson’s lieflijke stemgeluid staat samen met haar cello centraal in eenvoudige liedjes over prille liefde. Wellicht niet het meest originele thema, maar ze schiet nergens te ver door in clichés waardoor Ah! het beluisteren meer dan waard is. Op het moment dat de cd iets lijkt in te dutten is daar gelukkig ineens het verrassend vrolijke Dinosaur waarop Ollson’s veelzijdigheid te horen is. Andere hoogtepunten zijn het instrumentale Ocean, waarvan ook de video de moeite waard is, het titelnummer en het sfeervolle Fortune. (BvdV)