De Noorse groep Gazpacho is al bijna tien jaar een veelbelovende naam in met name de progscene, maar toch wil het van een echte doorbraak niet komen. Dat komt misschien wel omdat dit sextet niet altijd de goede balans weet te vinden tussen melodieuze pop en meer gedragen prog, waardoor het tussen wal en schip geraakt. Een beetje zoals de bandnaam die wel interessant klinkt, maar uiteindelijk staat voor koude soep. Op het achtste album March Of Ghosts durft Gazpacho zijn popgevoeligheid wat ongegeneerder te tonen en dat pakt goed uit. Zanger/toetsenist Jan Hendrik Ohme heeft geen karaktervolle stem, maar wel gevoel voor sterke melodieën. Op March Of Ghosts krijgt hij alle ruimte om dit te etaleren. De arrangementen zijn daarbij puntig en staan in dienst van de songs. Een mooie aanvulling op het geluid, dat zich ergens tussen Coldplay en Marillion bevindt, zijn de opgeruimde volksmelodietjes die soms opduiken en de muziek op smaak brengen als peper in de (koude) soep. (MR)