Zonder van elke rapper een karikatuur te willen maken, zal niemand opkijken van de stelling dat er in de hiphop een hoop praatjesmakers en lefgozers rondlopen. Rick Ross weet dikdoenerij helemaal tot een kunst te verheffen. Over zijn nieuwe album schrijft hij in het cd-boekje: ‘God Forgives…is a milestone, the most anticipated rap project of all of 2012’. Hierna vervolgt hij zijn verhaal met de opmerking dat het album het definitieve kunstwerk is van het afgelopen decennium en dat je zelden muziek hoort van zulke hoge kwaliteit. De Mart Smeets van de hiphop mag ook wel een beetje opscheppen, aangezien al zijn albums steevast de top van de Amerikaanse hitlijsten behalen. God Forgives, I Don’t is zijn vijfde plaat en puilt uit van de bekende namen: Dr. Dre, Jay-Z, Ushes, Drake, Ne-Yo en André 3000. Ross mag dan een onuitstaanbare windbuil zijn, hij bevindt zich in ieder geval in goed gezelschap. De plaat moet het ook een beetje hebben van deze gasten, want de beats zijn een beetje monotoon. Wel zorgt de Amerikaan voor een klassieke ‘feel’ die doet denken aan de hoogtijdagen van de hiphop. Vernieuwend is het ondertussen niet. Een instant classic is God Forgives, I Don’t evenmin. (JE)