In 1979 werd Ozzy Osbourne ontslagen als zanger van Black Sabbath. Vele half-succesvolle bezettingen zonder Ozzy volgden, zodat de reünietour in 1997 niet als een verrassing kwam. Een album in de originele bezetting bleek lastiger dan gedacht. Met dank aan de volhardende producer Rick Rubin is er nu dan toch een comebackplaat, al doet drummer Bill Ward niet mee. Daarmee was de pech niet voorbij. De opnames werden uitgesteld omdat gitarist Tony Iommi behandeld moest worden tegen kanker. Ziek of niet, Iommi’s slepende beukriffs bepalen het tempo op 13. Helaas ontbreekt een echte knaller als Iron Man of Sabbath Bloody Sabbath op dit album. Jammer, maar wel enigszins begrijpelijk. Rubin hoopte dat de groep terugkeerde naar hun oorspronkelijke geluid. Daartoe liet hij de groep hun debuutalbum uit 1970 horen en gaf ze de onorthodoxe opdracht: ‘Vergeet je hele carrière en maak een opvolger van je debuut’. Toch klinkt dit album echt als een product van 2013, met dank aan Rubins moderne metalproductie. Het resultaat is aardig, al staat 13 wel in de schaduw van de legendarische eerste vier Sab-albums. Toch is dat een prima resultaat, zeker gezien de recente tegenslagen van de band. (PdK)