Romantici vergeten wel eens dat metropolissen voor het grootste gedeelte bestaan uit uitgestrekte buitenwijken en voorsteden. Karl Hyde was zo'n romanticus die met zijn band Underworld als geen ander het wilde en bruisende feestleven in de 'innercity' beschreef, in met name de jaren negentig danceklassieker Born Slippy. Voor zijn eerste soloalbum nam hij de metro naar de grauwe Londense buitenwijken en randgebieden. Op levendige en melancholieke wijze observeerde hij hier het alledaagse leven, de bijzondere figuren, de verveling en de desolate landschappen. Hij goot dit in een verzameling melodische elektronische popsongs die stuk voor stuk druilerig Brits klinken. Als geheel doet dit wel denken aan de popplaten van Eno, die dan ook niet geheel onverwacht opduikt voor een remix. Op Edgeland laat feestbeest Hyde zich van een andere, meer ingetogen en diepgaande kant zien en dat pakt verrassend goed uit. (MR)