Op het eerste gezicht lijkt het alsof de duivel hem op de hielen heeft gezeten. Case Mayfield dook vrijwel direct na het uitbrengen van zijn zeer succesvolle debuutalbum The Many Coloured Beast (2012) de studio weer in om te werken aan een opvolger. En die heeft een vrij eenvoudige albumcover met enkel de artiestennaam erop en de titel, die verwijst naar het aantal dagen waarin de plaat tot stand zou zijn gekomen. Het slechts anderhalve minuut durende openingsnummer Stolen From The Sun is tevens geen verrassing. Gelukkig is er op de overige negen, veelzijdige tracks geen haast te ontdekken bij de Volendammer. 10 is een dijk van een tweede album, met blues-, rock- en folk- en lichtzinnige popinvloeden. Na de openingstrack is het catchy Schizophrenia een aangename verrassing, waarop Mayfield wat weg heeft van de Libanees-Britse zanger Mika. Hij lijkt bewust te hebben gekozen voor een divers geluid, want op het nummer Pie And Strippers is een vleugje Prince te horen en het daaropvolgende Orgasms had niet misstaan op een plaat van Jeff Buckley. Al met al een veelzijdige plaat die zich gemakkelijk kan meten met zijn debuut. (BvdV)