Het is altijd hetzelfde liedje met Ron Sexsmith. Zijn albums worden bejubeld door critici terwijl het grote publiek de singer/songwriter maar niet in de armen wil sluiten. De Canadees was het na een loopbaan van ruim vijftien jaar helemaal zat. Long Player Late Bloomer moest eindelijk een hitplaat worden. Vandaar dat de legendarische metal(!)-producer Bob Rock werd gestrikt voor de productie. Bekend van zijn werk met Mötley Crüe en Metallica lijkt Rock mijlenver verwijderd van de rustige songsmid, maar Sexsmith wilde nu eenmaal scoren. Muzikaal gezien is dat gelukt. Het muzikale palet dat Rock voor Sexsmith heeft gekozen schuurt lichtjes tegen countrypop en softpop aan. Wat verder opvalt is dat de zanger behoorlijk vet klinkt op deze cd, terwijl hij in het verleden juist een beetje iel klonk. De opzet om van Long Player Late Bloomer een popplaat te maken, is wat dat betreft geslaagd. Een achteloos klinkende opmerking in het tumultueuze einde van Eye Candy zegt verder genoeg: ‘buy this record!’ Mocht niemand dat doen, dan is dat geen enkel probleem. In het slechtste scenario heeft Sexsmith ons weer getrakteerd op hetzelfde goede liedje. (JE)