De hoes van Harlequins Of Love doet bijna pijn aan je ogen. Het tweede album van de Belgische rockformatie Customs wordt verbeeld als een bont kleurenfestijn met in het midden de hevig gestileerde bandleden. Hun keurige en kleurige pakken worden ook meegenomen naar optredens, zodat Customs ook live indruk maakt met hun vormgeving. De kostuums doen denken aan de elegantie van new romantic-bands uit de jaren tachtig, maar met een vette Belgische knipoog en een heel stuk fleuriger. Het past goed bij hun muziek dat zowel elementen uit de donkerste new wave als de vrolijkste indiepop bevat. De bariton van zanger Kritsof Uittebroek drukt een zware stempel op de sound van de band en ook de door hem geschreven nummers hebben de neiging om door te slaan naar ernstige bombast. Het leuke van Customs is dat er altijd wel een opbeurend gitaartje tegengas biedt. Het maakt de muziek extra aanstekelijk, wat lichter te verteren en bovendien origineler. Er zijn genoeg bands die doen wat Customs doet, maar weinige ogen zo sprankelend in het vermengen van gewichtige en luchtige stijlen. (JE)