Wat een feest, deze nieuwe van Infadels. Bijna alle nummers zijn goed en kunnen prima los beluisterd worden, maar de kracht van The Future Of The Gravity Boy zit hem in het collectief. Dit is een album, in de klassieke zin van het woord. De plaat start een tikkie loom, met veel gitaar en gaat dan verder met het titelnummer, dat zich ontpopt tot een onweerstaanbare stamper. Elk nummer brengt de luisteraar weer bij een andere emotie. Van een geweldige hook met fraaie koortjes in Ghosts, tot aan productionele hoogstandjes en buitengewoon creatieve uitspattingen als We Get Along en Encounters Of The First Lind. Bij de een na laatste track aangekomen heb je als luisteraar het gevoel alle hoeken van de bovenkamer te hebben gezien. De plaat trekt een behoorlijke wissel op de oren, en het gebied ertussen: zo divers, zo creatief, zo rijk. Het gevoel iets volbracht te hebben aan het eind van de plaat wordt beloond met het een na laatste nummer, dat eigenlijk als intro geldt voor het laatste nummer. Explain Nothing vloeit over in 5:03, een dansbaar niemendalletje dat niet zal misstaan in de hipste clubs. U heeft het gered: The Future Of Gravity Boy is bijna ten einde. Er mag gedanst worden! (HF)