De groep Etran Finatawa bestaat uit musici afkomstig van twee nomadenstammen: de Wodaabe zijn hoeders van bruinvee en de gesluierde Toearegs zijn kamelenhouders. Van oudsher verblijven beide stammen in de Sahara, maar hun traditionele cultuur en leefwijzen komen steeds meer in verdrukking door de kunstmatig geplaatste landgrenzen, politieke toestanden en terroristische groeperingen. Juist in deze periode van onrust en onveiligheid is het belangrijk een positief tegengeluid te laten horen. De multiculturele band pleit voor culturele tolerantie, verbondenheid en eenheid. Dit vierde album werd letterlijk in de Sahara opgenomen in een grote dierenhuidentent bekleed met tapijten. De kenmerkende gastvrijheid vond ook in muzikaal opzicht haar weerslag: een rondreizende percussionist op een motor stopte en begeleidde enkele nummers, een lokale griot liet zich niet onbetuigd en drie in Niamey wonende Toeareg-vrouwen kwamen een dagje over. Zelfs de nieuwsgierige, giechelende kinderen uit de buurt mochten uiteindelijk meezingen en meeklappen. Zo is op het album een mooie afwisseling ontstaan van geïmproviseerde muziek en strak gearrangeerde songs in de hypnotiserende ‘desert blues’-stijl. (SvdP)