Singer/songwriter Alela Diane ontsproot halverwege de jaren nul aan de Amerikaanse freakfolk-scene. In 2004 debuteerde zij met haar intieme slaapkameropnames The Pirate’s Gospel vol licht ontspoorde en folky akoestische liedjes. Maar net als collega/vriendin Joanna Newsom ontgroeide zij de freakfolk, puur door beter te leren spelen en vakkundigere liedjes te gaan schrijven. Dat zij de naïviteit van die begindagen verloor wordt haar hier en daar niet in dank afgenomen in de media. Vreemd want haar derde album staat vol tijdloze en lyrische folkrock met lichte country invloeden. Met haar warme en heldere stem (met mooi gedoseerde snik) weet zij je als luisteraar aan haar liedjes te nagelen. Nummers die vaak een melancholieke inslag hebben en vol poëtische beelden zitten waarin natuur en religie domineren. Diane is uitgegroeid tot een groot artieste die zich op haar best laat meten met countrydiva’s als Emmylou Harris en Linda Ronstadt. Wie wil haar dan nog terugsturen naar haar slaapkamer? (MR)