Precies in de week dat Uno uitkomt, is Green Day in het nieuws. Helaas niet vanwege hun nieuwe album, maar omdat er een filmpje op internet opduikt waar de benevelde frontman Billie Joe Armstrong tijdens een concert vloekend zijn gitaar kapot slaat. Een dag later biedt de band excuses aan op haar website en meldt dat de zanger zich laat behandelen in een afkickkliniek. Een cynicus zou zeggen, dat negatieve publiciteit ook publiciteit is en een criticus zou zeggen, dat dit album die extra publiciteit wel nodig heeft. Uno klinkt vooral erg gedegen. Natuurlijk heeft Green Day een eigen geluid: hun powerriffs en de geknepen stem van Armstrong herken je uit duizenden, maar verrassend is anders. Het openingsnummer Nuclear Family lijkt zelfs een carbonkopie van hun eigen hit American Idiot. Uno is dus geen rockopera a la 21st Century Breakdown, maar grijpt eerder terug op de beproefde punkrock van Green Days vroege albums. Bekend terrein dus. Het is voor Armstrong te hopen, dat hij in de afkickkliniek ook hernieuwde muzikale inspiratie vindt. (PdK)