Zo onstuimig en Oost-Europeaans weemoedig als op zijn debuut Gulag Orkestar (2006) zal Beirut nooit meer klinken. Multi-instrumentalist Zach Condon maakte dit, als een verzopen zigeunerfeest klinkende album praktisch in zijn eentje in zijn slaapkamer, hardop dromend van ver gelegen oorden van zijn thuisstad Albequerque. Met dank aan het succes hiervan groeide Beirut uit tot een band die tegenwoordig vanuit New York opereert. Die nostalgische en weemoedige blik op het verre Europa klinkt nog steeds door op het derde het album The Rip Tide, maar is inmiddels veel meer gekanaliseerd tot een (typisch Amerikaans) indiefolk geluid. Tegelijk mag de invloed van Condon op dit genre, gedurende de laatste vijf jaar niet worden onderschat. The Rip Tide is een stemmig en dynamisch album waarop piano, ukelele en koper domineren. Zoals het titelnummer waarin trompetten een spetterend spaghetti western thema spelen terwijl Condon zijn zang juist klein en intiem houdt. Dat werkt goed en is knap gedaan maar het droeve feest van Gulag Orkestar is voorbij en wordt ook een beetje gemist. (MR)