Tsjaikovski was al overleden toen Aleksandr Glazoenov de muziek van Raymonda (1898) componeerde voor meesterchoreograaf Marius Petipa. De kwaliteit van de laatromantische muziek heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de blijvende populariteit van het werk. Het plot op zich stelt niet zoveel voor, maar biedt ruimte voor variëteit: hofdansen, fantasiedansen, wilde en exotische Moorse dansen en Hongaarse volksdansen. Raymonda, een Hongaarse gravin, wacht op de terugkeer van haar verloofde, een kruisridder, als zij in een droom gewaarschuwd wordt voor een gepassioneerde Saraceense ridder. Kort daarop kruist de Saracener daadwerkelijk haar pad en doet opdringerige avances. Net op tijd komt Raymonda's verloofde terug om in een duel zijn niet-christelijke rivaal te doden, waarna het huwelijksfeest kan beginnen. Deze voorstelling van La Scala is een reconstructie van Petipa's oorspronkelijke werk en dat blijkt een groot pluspunt, want de choreografie toont Petipa op z'n best. Met mathematische precisie zorgen de massale ensembles voor een schitterend geometrisch lijnenspel en de vele spitzenvariaties zijn fabelachtig mooi. Alles wordt prachtig uitgevoerd door het ballet van La Scala met een gastoptreden van Kirov-ster Olesia Novikova in de titelrol. (CP)