William McGonagall (1825-1902) is immens populair in beperkte kring, omdat hij bekend staat als de slechtste dichter aller tijden. Tijdens poëzievoordrachten kreeg de notoire rijmelaar vanzelfsprekend rotte groenten en eieren naar zijn hoofd geslingerd. Getergde toehoorders wachtten hem ook wel op als hij na een voordracht de kroeg uitkwam. Een pak rammel had hij ook zeker wel verdiend, getuige de gedichten die hij wijdde aan de bouw (1875) en het instorten (enkele jaren daarna) van de Tay Bridge. Beide gedichten zijn vermoeiend om te lezen vanwege de klakkeloos herhaalde rijmwoorden: Silvery Tay, grand array, present day, your railway, etc.. Robert Zuidam besloot niettemin midden jaren negentig om beide gedichten op muziek te zetten, waar de man zin in had. Gelukkig is Zuidams muziek degelijker van structuur dan McGonagalls poëzie. (Om maar niet te spreken van de ingestorte Tay Bridge, waarbij een trein in de diepte verdween en negentig levens te betreuren waren.) Zuidam flankeerde zijn toonzettingen met imposante kamermuziek voor pianoduo, waardoor het geheel veel weg heeft van een boogbrug. De beide vocale inlassen worden gezongen door de briljante Belgische sopraan Katrien Baerts, die ook als soliste te horen was in Zuidams opera Suster Bertken. (HJ)